'Jonathan Livingston Seagull' is een symbolisch en poëtisch werk dat de grenzen tussen natuur, wetenschap en spiritualiteit verkent. Een naakte figuur houdt een roos vast, waarvan de bloemblaadjes in een zwerm veranderen en zich mengen met een vliegende meeuw. De witte hexagonale vormen, die aan moleculaire structuren doen denken, contrasteren met de levendige rode bloemblaadjes en de blauwe achtergrond. De subtiele tekst op het doek voegt een extra laag van mysterie en reflectie toe, waarbij het werk balanceert tussen wetenschap en filosofie, tussen het tastbare en het transcendente.